بهترین راه تقرب به خداوند
بهترین اعمال برای قرب به خداوند چیست؟
رسیدن به چنین آرمان بلند و گران سنگی در گرو تلاش و جهادی پر دامنه و دراز آهنگ است . بدون شک مبارزه‌جدی و بی امان با هواها و خواهش های نفسانی ، بیرون راندن حب دنیا و تعلقات دنیوی از دل ، عبودیت مطلقه پروردگار،پالودن نفس از رذایل و آراستن آن به فضایل ، تهجد و شب زنده داری و توسل و استشفاع به اولیای گرام الهی و… همه ره‌توشه های این سیر خدایی است . این که : گویند به هرکس ندهند دلیلش بسیار واضح و روشن است . زیرا کسی که جهاد بانفس نکرد و دل به مادیات سپرد و در ظلمات نفس و نفسانیات خود را محبوس ساخت کی تواند که به سوی حق پر کشد و به‌لایتناهی عروج کند؟ ناز پرورده تنعم نبرد راه به دوست‌عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد بنابراین مقصود آن نیست که از اول خداوند افراد را به دو دسته تقسیم کرده به برخی توفیق می دهد و برخی را واپس می‌زند. بلکه مقصود آن است که رسیدن به چنین آرمان بلندی عزم و همتی استوار و جهاد خستگی ناپذیر می طلبد هم چنان که‌دیگر خواست ها و اهداف نیز به تناسب خود نیازمند تلاش و کوشش است . در میان عبادات نماز و نوافل شب بیشترین اثر را در نزدیکی به خداوند دارد. «الصلوه معراج المومن؛ نماز معراج مومن است»(بحار، ج ۷۹، ص ۲۴۸). علاوه بر نمازهای واجب، نوافل و نمازهای مستحبی کیمیا و اکسیر اعظمی است که جوهره آدمی را صیقل می دهد و مس‌وجود را به طلا تبدیل می کند. در حدیثی که نزد شیعه و اهل سنت مستند است آمده است: «قال رسول الله: ما تحبّب اِلَیَّ عبدی بشی احب الی مما افترضته علیه و انه لیتحبّب اِلَیَّ بالنافلة حتی احبه فاذا احببته کنت‌سمعه الذی یسمع به و بصره الذی یبصر به و لسانه الذی ینطق به و یده التی یبطش بها و رجله التی یمشی بها اذا دعانی احببته‌و اذا سالتنی اعطیته؛ از پیامبر(ص) روایت شده است که خداوند فرمود: بنده من به چیزی دوست داشتنی تر از واجبات، نزدمن اظهار دوستی نمی کند و همانا او با نوافل نیز به سوی من اظهار دوستی می کند. آن گاه که او را دوست بدارم گوش او می‌شوم که با آن می شنود و دیده او می شوم که با آن می بیند و زبان او می شوم که با آن سخن می گوید و دست او می شوم که با آن‌ضربه می زند و پای او می شوم که با آن راه می رود اگر به درگاه من دعا کند او را دوست خواهم داشت و اگر از من درخواست‌کند به او عطا می کنم» (محاسن برقی، ج ۱، ص ۲۹۱). در ارتباط با مردم، رسیدگی به محرومان بیشترین تاثیر را در نزدیکی به خداوند دارد. چنان که در روایت آمده است:«المسکین رسول الله؛ مسکین فرستاده خداست» (وسائل الشیعه، ج ۹ – بحار، ج ۹۳، ص ۱۷۲). در روایت دیگر آمده دستی را که صدقه می دهی ببوس که به دست خدایی خورده است (بحار، ج ۴۶، ص )