مقصود از “ولايت مطلقه فقيه” اين است كه اگر (( مصالح اهم اجتماعي )) مسلمانان با يكي از احكام اوليه شرعي – كه از نظر اهميت در رتبه پايين تري قرار دارد – درتزاحم قرار گيرد، ولي فقيه كه موظف به حفظ مصالح عاليه جامعه اسلامي است . به خاطر حفظ مصالح اهم جامعه اسلامي مي تواند،بلكه بايد موقتاً آن حكم شرعي اولي را تعطيل كند و مصالح جامعه رابر آن مقدم بدارد؛ مثلاً در فقه اسلامي تخريب مسجد حرام مي باشد.اكنون اگر به تخريب مسجدي جهت خيابان كشي حاجت افتاد، چه بايد كرد؟ ديدگاه مخالف ولايت مطلقه بر آن است كه صرف مصلحت اهم اجتماعي مجوز تخريب مسجد نيست و تا زماني كه كاربه ضرورت نرسد نمي توان دست به اين كار زد؛ ليكن براساس نظريه ( ( ولايت مطلقه ) ) لازم نيست حكومت اسلامي آن قدر صبر كند كه براي جامعه مشكلات زيادي فراهم شود و كارد به استخوان برسد، تاآن گاه از سر ناچاري و براي خروج از بن بست و انفجار اجتماعي ،مسجد را تخريب كند .بلكه اساساً اگر بخواهيم چنين كنيم ، هميشه ازقافله تمدن عقب خواهيم ماند و همواره در مشكلات است و پاخواهيم زد و شارع مقدس به چنين چيزي راضي نيست . از آنچه گذشت روشن مي شود كه : اولاً؛ ولايت مطلقه فقيه از قواعد رافع تزاحم است ؛ يعني ، مطلق بودن ولايت گره گشا در تزاحم احكام ومصالح اجتماعي است . ثانياً؛ ولايت مطلقه خود، مقيد به قيودي است نه اين كه از هر حيث مطلق باشد .قيودي كه در اعمال ولايت مطلقه وجود دارد عبارت است از : 1- مصلحت ، 2- اهم بودن ، 3-اجتماعي بودن . به عبارت ديگر، ولي فقيه نمي تواند : 1- به طوردل خواهي و بدون رعايت مصالح جامعه اقدامي كند .2- مصلحت مورد نظر در اينجا مصالح امت است ، نه شخص ولي فقيه . 3- تنهامصالحي را مي تواند بر احكام نخستين مقدم بدارد كه از نظر اهميت داراي رتبه بالاتري بوده و شارع مقدس راضي به ترك آنها نباشد.