س. با توجه به اتفاق فقها در حکم «حرمت اضرار به نفس» مبناى حکم جواز «پيوند اعضا» چيست؟ چنانچه مبناى اين حکم اهميت «حفظ جان مسلمان» در برابر «حرمت اضرار به نفس» باشد، اين سؤال مطرح مى‌شود که اگر شخص اهدا کننده عضو شيعه و شخص گيرنده عضو، غير شيعه يا غير مسلم باشد، آيا باز هم «حفظ جان چنين شخصى» از «اضرار به نفس يک شيعه» مهم تر است؟

ج. مطلق اضرار به نفس دليل بر حرمت ندارد و اهداى عضو جهت پيوند به بدن شخص ديگر از مصاديق اضرار به نفس به نحو کلى نيست؛ زيرا ممکن است براى کثيرى از افراد ضرر به همراه نداشته باشد و در اهداى عضو جهت پيوند فرقى نيست که گيرنده مسلمانِ هم مذهب باشد يا غيرمسلمان، و اگر نجات جان‌ گيرنده مسلمان متوقف بر پيوند عضو باشد، چنانچه براى دهنده ضرر معتنابه نداشته باشد چه بسا واجب باشد که اهدا کند و يا بفروشد.[1]