اگر رزق بندگان از طرف خداوند متعال تأمین شده است، پس چرا برخی بندگان از گرسنگی می میرند؟
رساندن رزق و روزی به بندگان سنت تغییر ناپذیرالهی
در رزاقیت و روزی رسان بودن حق‌تعالی شکی نیست؛[1]این سنّت تغییرناپذیر الهی است. از سوی دیگر، مرگ و میر انسان نیز یک سنت است. انسان‌ها در اثر حوادث گوناگون می میرند. خداوند متعال نیز تضمین نکرده است که به هر که روزی می دهد، مرگی برای او پیش نیاید. رزق و روزق همه مخلوقات نیازمند روزی، هم تأمین شده است و خدای سبحان این را تضمین کرده است؛ اما آیا تضمین کرده به کسی که روزی داده در اثر گرسنگی نمیرد؟
چرا برخی به دلیل گرسنگی می‌میرند؟
اینکه روزی مقدّر و تأمین شده است با این وجود عده ای از گرسنگی می میرند، خود دلایلی دارد. یکی از دلایل مرگ ومیر در اثر گرسنگی ظلم هایی است که ستمگران به افراد می کند. مثلاً در جنگ یمن رژیم منحوس عربستان جنایت هایی کرد که سبب شد غذا و دارو به کودکان یمن نرسد چقدر از اطفال مظلوم و بی‌گناه از دنیا رفتند. همچنین در غزه؛ چه افرادی که در اثر گرسنگی کشته شدند! این مرگ ومیرها در اثر سیاست‌های ظالمانه و جنایت‌کارانه دستگاه‌های جنایت‌کار است. ربطی به تأمین روزی خدا ندارد. بله خدا روزی را تأمین کرده است. موانعی در کار بوده تا این روزی به افرادی نرسد لذا در اثر این موانع نرسیدن روزی می میرند.
میزان روزی ؛ متناسب با تلاش و کوشش هر فرد
بنابراین، منظور از اینکه خدا روزی رسان است؛ یعنی تمام نعمت‌ها و روزی ها از سوی او سرچشمه می گیرد، و او برای تمام انسان‌ها و موجودات رزق و روزی معین می کند. یا افراد با گرسنگی مورد آزمایش خدا قرار نمی گیرند، و یا آنکه در طول تاریخ، از طرفی ممکن است مصلحت خدا در تنگ گرفتن روزی برخی افراد و جوامع باشد. گنه‌کاران به دلیل مجازات و نیکوکاران جهت آزمایش!
رزق و روزی به بندگان
باید تلاش کرد برای روزی
در عین حال برخی از مرگ‌ها به دلیل عدم تلاش كافی و لازم از سوی خود افراد و یا جوامع فقیر نیز بر می گردد، زیرا همان طور كه اشاره شد خداوند عالم را بر اساس سنت‌های ثابت و طبیعی اراده می نماید و یكی از همین سنتها این است كه به هر كس به همان مقدار كه تلاش می كند نتیجه داده خواهد شد: «وَ أَن لَّیسَ لِلْانسَانِ إِلَّا مَا سَعَى(نجم:53)؛ و اینكه براى انسان بهرهاى جز سعى و كوشش او نیست.»
نتیجه آن که:
برای رسیدن به همان میزان روزی مقدّر نیز تلاشی متناسب از ناحیه خود بندگان لازم است كه گاهی باید در جهت كسب و اقتصاد تلاش كنند و گاهی در زمینه رفع ظلم مستكبران و گرفتن حق خود از زورگویان و … به هر حال به همین میزان نیز نمی توان قصور و كوتاهی خود افراد را در برخی مواقع از ناحیه خداوند دانست.
منابع
[1]. «وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَیعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِی كِتَابٍ مُبِینٍ (هود: 6)؛ هیچ جنبندهاى در زمین نیست، مگر آنکه رزقش به عهده خدا است.»
