س: مهاجران حبشه چه کسانی بودند؟
ج: نخستین مهاجران حبشه در ماه رجب سال پنجم بعثت جمعا 15 نفر مسلمان (11 مرد و 4 زن ) به سرپرستى عثمان بن مظعون پنهانى از مكّه رهسپار كشور مسيحى حبشه شدند[1] ، آنها عبارت بودند از:
1 – ابوسلمة بن عبدالاسد، 2 – ام سلمه دختر ابى اميه ، 3 – ابوحذيفه ، 4 – سهله دختر سهيل بن عمرو، 5 – ابو سبرة بن ابى رهم ، 6 – عثمان بن عفان ، 7 – رقيه ، دختر رسول خدا، همسر عثمان ، 8 – زبير بن عوام ، 9 – مصعب بن عمير، 10 – عبدالرحمن بن عوف ، 11 – عثمان بن مظعون جمحى ، 12 – عامر بن ربيعه ، 13 – ليلى دختر ابوحثمه ، 14- ابوحاطب ، 15- سهيل بن بيضاء.
اينان ماه شعبان و رمضان را در حبشه ماندند و چون شنيدند كه قريش اسلام آورده اند در ماه شوال به مكه بازگشتند، ولى نزديك مكه خبر يافتند كه اسلام اهل مكه دروغ بوده است ، ناچار هر كدام به طور پنهانى در پنهانى در پناه كسى وارد مكه شدند[2]و بيش از پيش به آزار و شكنجه عشيره خويش گرفتار آمدند و رسول خدا ديگر بار آنان را اذن داد تا به حبشه هجرت كنند.
مهاجران حبشه در نوبت دوم به گفته بعضى : پيش از گرفتار شدن بنى هاشم در شعب ابى طالب و به قول ديگران : پس از آن به سرپرستى جعفر بن ابى طالب رهسپار كشور حبشه گشته اند، هشتاد و سه مرد بودند و هجده زن .[3]
كسانى كه عمار بن ياسر را جزء مهاجران ندانسته اند هشتاد و دو مرد گفته اند، پانزده نفر مهاجران اولين كه دوباره نيز هجرت كردند، ظاهرا در اين نوبت هم پيش از ديگران رهسپار كشور حبشه شدند و هشتاد و شش نفر ديگر كه جعفر بن ابى طالب سرپرست آنان بود بتدريج بعد از آنان به حبشه رفتند.
