س: چرا پیامبر مسلمانی که به سوی حبشه هجرت داد؟
ج: شكنجه و آزار قريش نسبت به مسلمانان بى پناه و بردگان شدت يافت و آنان را به حبس كردن و زدن و گرسنگى شكنجه مى دادند، از جمله : عمار بن ياسر عنسى كه مادر او سميّه نخستين كسى است كه در راه اسلام با نيزه ابوجهل به شهادت رسيد همچنين برادرش عبدالله و نيز پدرش ياسر در مكه زير شكنجه قريش به شهادت رسيدند.
بلال بن رباح را اميّة بن خلف گرفت و او را در گرماى شديد نيمروز در بطحاى مكه به پشت خواباند و سنگى بزرگ را سينه اش نهاد تا به محمد كافر شود ولى همچنان در زير شكنجه اءحد اءحد مى گفت .
ديگر كسانى كه با وسايل و عناوين مختلف مورد شكنجه هاى شديد قرار گرفتند به نامهاى زيرند:
1 – عامر بن فهيره ، 2 – خبّاب بن اءرتّ، 3 – صهيب بن سنان رومى ، 4 – ابو فكيهه ، 5 – امّ عبيس يا امّعنيس ، 6 – زنّيره كنيز رومى ، 7 – نهديّه و دخترش ، 8 – لبيبه .
فشار طاقت فرساى قريش به جايى رسيد كه پنج نفر از اسلام برگشتند و بت پرستى را از سر گرفتند، آنان عبارتند از: 1 – حارث بن زمعه ، 2 – ابوقيس بن فاكه ، 3 – ابوقيس بن وليد، 4 – علىّ بن اميّه ، 5 – عاص بن منبّه ، كه اينان در بدر كشته شدند و خداى متعال درباره ايشان آيه اى نازل كرد.[1]
چون رسول خدا صلى الله عليه و آله ديد كه اصحاب بى پناهش سخت گرفتار و در فشارند و نمى تواند از ايشان حمايت كند به آنان گفت : كاش به كشور حبشه مى رفتيد، چه در آن جا پادشاهى است كه نزد وى بر كسى ستم نمى رود، باشد كه از اين گرفتارى براى شما فرجى قرار دهد، پس جمعى از مسلمانان رهسپار حبشه گشتند و اين نخستين هجرتى بود كه در اسلام روى داد.
[1] طبقات ، ج 1/20.
