س: جابربن عبدلله در برابر تقدیر اللهی چگونه بود؟
ج:«جابر بن عبدالله» چون درآخر عمربه ضعف و پيرى مبتلا شد، امام باقر(ع) به ديداراورفت وازحال اوپرسيد. اوگفت: حالى دارم كه در اين حال پيرى را برجوانى،بيمارى را برتندرستى، ومردن را به زيستن ترجيح مى دهم.
امام باقر(ع) درمقام ارشادوآگاه سازى اوفرمود:
امامن، اگرخدامرا پيرگرداند،حال پيرى را دوست مى دارم، اگرجوان سازد جوانى را اگر بيمارسازد، بيمارى را، اگر شفا دهد شفا را، اگر بميراند مردن را، واگر زنده دارد زندگى را دوست مى دارم. جابرچون اين گفتار حضرت را شنيد دست او را بوسيد وعرض كرد:
رسول خدا راست فرمود، او به من فرمود: «يكى از فرزندان مرا خواهى ديد كه نام اونام من خواهد بود ومشكلات علوم راخواهد شكافت. ازاين جهت به اولقب باقرعلوم اولين و آخرين خواهند داد».
از اين گفتار امام بر مى آيد كه جابردرمقام «صبر» بوده ولى امام باقر(ع) در رتبه «رضا» قرارداشته است.(43)
اين حديث، ما را، به يكى از اصول عالى اسلام كه دراصطلاح قرآن وحديث به آن مقام (تسليم) و دراصطلاح حكمأ و دانشمندان به آن، «رضا» مى گويند رهبرى مى كند، اصولا اسلام راستين و ايمان عالى درصورتى تحقق مى پذيرد كه درفرد با ايمان، يك چنين روحى كه حاكى از سپردن كارها به دست خدا است، پديد آيد، و در برابر حوادث خارج ازاختيار، به تقدير خدا، راضى گردد بى آنكه چينى درپيشانى، وگرهى درابرو پديد آورد
