بشر با توجه به اين همه پيشرفت علمى، به پيامبران و تعليمات آنها نیاز ندارد. زیرا بشری که به کرات دست یافته، به آن رشد عقلی رسیده که خیر خود را تشخیص دهد و نیازمند به دین نباشد.
پاسخ:
اوّلا، هرچند رشد علمی بشر نقاط ابهام بسیاری را برای او روشن ساخته است؛ اما این پیشرفت علمی در مقابل چیزهایی که بشر نمی‌داند بسیار ناچیز است؛ وقتی انسان هنوز از عهدۀ درمان جسم خود بر نیامده و بسیاری از بیماری ها او و عزیزانش را می‌کشد و او راه درمانی برای آن ندارد، نمی‌توان ادعا کرد که او نیازی با تعالیم انبیاء ندارد، دانشمندان هنوز به همه زوایای جسم و بدن مادی انسان، عالم ماده و دنیا، روابط کامل اشیاء مادی با یکدیگر، شگفتی‌های عالم ماده، پی نبرده‌اند و هر چه علم بشری جلوتر می‌رود مجهولات جدیدتر و بیشتری انسان را فرا می‌گیرد. با این وصف، چگونه می‌شود علم عادی بشر، عوالم بعد از دنیا و کیفیت اثرگذاری اعمال دنیوی در آخرت را شامل شود؟ تعالیم انبیاء برنامه جامع سعادت دنیا و آخرت و جسم و روح انسان است و تنها کسی دانش این برنامه ریزی را دارد که بر جسم و روح انسان احاطۀ کامل دارد و آن نیز، فقط پروردگار و خالق بشر است.
ثانیا، انسان همواره نمی‌تواند از علم خویش در مسیر درست بهره گیرد؛ طغیان نفس انسان و نیز وسوسه‌های شیطانی نمی‌گذارد از چراغ عقل و فطرت بهره‌مند شده و علم را در مسیر صحیح آن بکار گیرد. همین علم در بسیاری از موارد ابزاری برای سلطه بعضی از مردم بر بعضی دیگر می‌گردد و حتی با کمک این دانش جان و مال انسان های دیگر را می‌گیرند و نفس آنان هم برای این جنایت‌هایشان توجیه تراشی می‌کند. اینجاست که وحی به کمک انسان می آید تا او را در مقابل این دشمنان قدرتمند یاری کند و راه پیروزی بر نفس و شیطان را با احکام عملی و تقویت ایمان برای او هموار سازد.
ثانیا، بسیاری از دانشمندان سرشناس جهان خود دین‌دار بوده اند و این نشان می‌دهد آنان با وجود توانایی علمی نیاز به دین را در وجود خود حس می کردند و متوجه بودند که بدون دین و تعالیم انبیاء و تنها با اتکاء به دانش بشری در زندگی سعادتمند نخواهند شد؛ مثلا نیوتن هرچند موضوع تثلیث را عقلانی نمی‌دانست و آن را نمی‌پذیرفت؛ اما مسیحی بود و به آموزه‌های انجیل اعتقاد داشته است. جملات فراوانی هم از خود نیوتن به جا مانده که نشان می دهد او فردی خداشناس بوده است. وی گفته است: « این زیباترین نظام خورشید و سیّارات و ستاره‌های دنباله‌دار، تنها می‌تواند در نتیجه تدبیر و حاکمیت یک موجود دانا و توانا پدید آید.» [1]
برخی از دانشمندان نیز به صراحت اعتراف کرده‌اند که بشر بدون تعالیم انبیاء نمی‌تواند برای بسیاری از مشکلات و مجهولات کلیدی خود، راه حلی بیابد که در ادامه به دو نمونه از آن اشاره می‌کنیم:
شالو، فیزیک دان آمریکایی و برنده جایزه نوبل می‌گوید: «پرسش از مبدأ، باید به دقت‌ِ هرچه بیشتر، تا حدّی که علایق و توانایی‌دانشمندان اجازه می‌دهد، دنبال شوند. امّا جواب ها هرگز نهایی نیست و برای پاسخ به پرسش های عمیق تر، سرانجام باید به دین مراجعه کرد».[2]
اکینگ هورن، فیزیک دان انگلیسی می‌گوید: «علم بدون دین، ناقص است و نمی‌تواند به عمیق‌ترین لایه‌های فهم دست بیابد».[3]
[1]. نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها، «دانشمندان و خداباوری«، پرسمان، دسترسی در پایگاه اینترنتی: https://www.porseman.com/article/دانشمندان-و-خداباوری/114100، 1397.
[2]. نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها، «دانشمندان و خداباوری«، پرسمان، دسترسی در پایگاه اینترنتی: https://www.porseman.com/article/دانشمندان-و-خداباوری/114100، 1397.
[3]. همان.
